işgal.

seçeneklerimin arasında kayboluyorum sanki.
bugün son bir kez özür dileseydin benden
yine affederdim seni.
onca şeye rağmen.
yine başkalarına verdiğim umutları hiçe sayardım,
yine hayaline sarılırdım.
ki her gece hayaline sarılıyorum zaten.
çok seçeneğim yok aslında
ya senle ya sensiz..
ne senle ne sensiz..
ki, senle olma seçeneğim işgal edildi.

nefesine olan özlemimin karmaşasında
kayboluyorum.
ellerini arayıp da bulamıyorum.
kafamda tam bitiriyorum herşeyi, başka eller arıyorum.
sesini duyuyorum aniden, tekrar başlıyorum
düşünmeye tekrar başlıyorum.
seni düşünmeye.
ve sen hemen çekip gidiyosun yine.
yine kayboluyorsun içimde.
yine arıyorum nefesini, hissedemiyorum...

yine gelsen yanıma, kovmam asla seni.
ağzımı bile açmam.
niye geldin bile demem sana.
içten demem...
ama bunları yapmazsam ne anlamı kalır ki.
ve sen sonra, tekrar çekip gideceğin de
yine üzülücem.
yine arıcam ellerini, nefesini, sesini, kalp atışlarını..
yine bulamıcam hiç bi yerde.
başka ellerle, nefeslerle, seslerle ve kalp atışlarıyla meşke dalmak isticem.
ama sen yine geri dönme belirtileri göstereceksin
vazgeçicem.
yine affedicem seni.
çünkü seni kaybetmek, ölüm gibi.

tüm bunlar olmayacak diyosan
nasıl çıktıysan hayatımdan, düşlerimden çık.
rüyalarımdan çık.
göz yaşlarımdan çık git artık.
daha fazla üzme beni.

temmuz, senden nefret ediyorum.